Na een stevig ontbijt, bestaande uit porridge - ik heb er nogmaals om gevraagd -, full scottish breakfast (spek, worstjes, roerbakei, bonen enz.), geroosterd brood met confituur, fruitsap, yoghurt en cafetière-koffie, ben ik omstreeks 9u naar de fietsenmaker gereden. Ik heb het probleem uitgelegd. Hij had een uurtje tijd nodig om de oorzaak te achterhalen. Omdat er niet meteen een slag in de velg zichtbaar was en alle spaken nog in orde waren, bleef het ook voor hem vooralsnog 'a mystery'. De buitenband moest sowieso vervangen worden. Dat die verduurd was, had ik vorig jaar tijdens de fietsreis naar de noordkaap al opgemerkt; dat die daarentegen in zo'n snel tempo zou verslechteren, had ik onmogelijk kunnen voorzien. Het gezwalp van de fiets ligt hoogstwaarschijnlijk aan de basis. Ik ben met een bang hart mijn fiets gaan ophalen - 'fingers crossed'. Ik vreesde voor het frame. Zoals bij de meeste huidige fietsen is dit gemaakt van een aluminiumlegering. Bij een verbogen frame is de fiets dan 'total loss'. Gelukkig heeft hij de oorzaak kunnen achterhalen : de linkerconus van de achternaaf zat los. Deze heeft hij terug vast gezet; de fiets testen heeft hij niet meer kunnen doen - het was 'a busy day'... hoe kan het ook anders, met zo weinig fietsenmakers in de buurt -, dus hoopte hij hiermee het euvel verholpen te hebben. Op het achterwiel heeft hij tevens een heel dikke buitenband gelegd. De fiets rolt alleszins als vanouds, geen gezwalp of gehaper meer. Alleen bij het schakelen, weigert de ketting soms; als ik de kabel een beetje aanspan, is ook dit probleem weer opgelost. Het was inmiddels al laat geworden. De vooraf geplande oostelijke rondrit heb ik dan maar gelaten voor wat die is, en meteen besloten rechtstreeks, over de A87, naar de haven van Uig te rijden. Eigenlijk wou ik de veerboot naar Lochmaddy nemen, maar die vaarde pas uit om 18u40. Ik heb de eerstvolgende veerboot van 14u20 genomen, naar het meer noordelijk gelegen Tarbert. Voor het vertrek heb ik in een plaatselijke eetgelegenheid een Schotse croque monsieur verorberd. Kort na 16u meerde ik aan te Talbert. Op de kilometerteller stond nog maar 30 km, maar om verder te fietsen had ik geen zin meer; langs de route naar Stornoway zouden naar mijn gevoel nauwelijks nog overnachtingsmogelijkheden zijn, het waaide verschrikkelijk hard, met tussendoor felle regenbuien, en de dag was al stresserend genoeg geweest, vond ik; dus heb ik te Tarbert een kamer geboekt in hotel Harris - de enige die nog beschikbaar was. Ik heb er mijn buikje rond gegeten : 'potato soup', kipfilets met parmaham en - njam, njam, njam...! - haggis, 'lemon cheesecake' en een halve liter 'Skye black' (bier van de Isle of Skye brewery).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten