Dag 18

Na twee en een half uur door koude, regen en wind gefietst te hebben, arriveerde ik in het meest noordelijke stadje van de route, te Durness. Op de kilometerteller stond nog maar 43 km, maar omwille van het gure weer, het ruige, onherbergzame landschap - er is nauwelijks bewoning -, de schaarsheid aan overnachtingsmogelijkheden, het lastige parcours, met veel klimwerk in het verschiet, heb ik besloten niet verder door te fietsen, maar ter plaatse naar een onderkomen te zoeken.

De camping heb ik alleszins links laten liggen - een hele namiddag naar regendruppels op een tentzeil zitten luisteren, vond ik niet zo'n opbeurend vooruitzicht; en ik had het trouwens behoorlijk koud. Ik zit nu op een alles behalve warme kamer - het tocht hier verschrikkelijk, vanwege een slecht sluitend raam - van het 'Wild Orchid Guest House' te Durness. Ja, het slechte weer blijft me achtervolgen...

Dag 17

Voor het vertrek heb ik te Ullapool nog boodschappen gedaan en op een bankje vlakbij de kerk en een school als ontbijt boterhammen met salami gegeten. Het was een loodzware etappe, met zware klimpartijen, vrijwel de hele tijd motregen, en op een gegeven moment, tijdens één van de vele afdalingen, zelfs een striemende regenbui, die me het zicht erg belemmerde. De voorafgeplande route heb ik onbedoeld even verlaten. Ter hoogte van Drumrunie miste ik de afslag richting kust en ben ik over de A835 blijven rijden. Te Ledmore ben ik dan links afgeslagen om ter hoogte van Skiag Bridge terug aan te sluiten op de route over de A894.

Na 72 km klimmen en dalen, heb ik tenslotte mijn tent opgezet op de camping van Scourie, vlabij de kust, met een fantastisch uitzicht op de baai. Sindsdien is het mooi, zonnig weer. Het landschap ziet er ook veel mooier uit, meer contrast, meer spel van licht en schaduw. In de bar van de camping heb ik inmiddels een snelle hap - cheeseburger met chips (frieten) - gegeten plus twee pints of Guinness. Misschien dat ik ook nog iets in het restaurant, zo'n 100 yards verderop, ga eten.

Dag 16

Met een zeer krachtige wind in de rug ben ik in een rotvaart naar Stornoway gefietst, en was ik gelukkig ook het erg buiige, bijna stormachtige weer, dat oprukte vanuit het zuiden, grotendeels voor  - af en toe haalden enkele druppels me in, maar nat ben ik niet echt geworden. Het landschap bestond uit een rotsachtig gebergte dat overging in een sterk heuvelend laagland, met lochs en heide, en her en der nog verse sporen van turfwinning. Na 62 km arriveerde ik op de terminal van Stornoway. Er vertrekken dagelijks twee veerboten naar Ullapool, één om 7u en één om 14u. Ik had me voorgenomen aldaar te overnachten, de volgende dag de rondrit van Lewis te maken en tenslotte de veerboot van 14u te nemen. Maar omdat ik al zo vroeg gearriveerd was en me een beetje opgejaagd voelde door het naderende onweer, heb ik maar besloten meteen over te varen.

Omstreeks 14u verliet ik het eiland Lewis-Harris en meerde ik twee en een half uur later aan te Ullapool. Ik ben onmiddellijk naar de vlakbij gelegen camping 'Broomfield Holiday Park' gereden. Een warme maaltijd had ik al op het schip genuttigd : lasagne met friet en erwten - een beetje rare combinatie vond ik, maar toch heeft het me gesmaakt. En het ontbijt vanmorgen bestond wederom uit... porridge, full scottish breakfast enz. enz.

Dag 15

Na een stevig ontbijt, bestaande uit porridge - ik heb er nogmaals om gevraagd -, full scottish breakfast (spek, worstjes, roerbakei, bonen enz.), geroosterd brood met confituur, fruitsap, yoghurt en cafetière-koffie, ben ik omstreeks 9u naar de fietsenmaker gereden. Ik heb het probleem uitgelegd. Hij had een uurtje tijd nodig om de oorzaak te achterhalen. Omdat er niet meteen een slag in de velg zichtbaar was en alle spaken nog in orde waren, bleef het ook voor hem vooralsnog 'a mystery'. De buitenband moest sowieso vervangen worden. Dat die verduurd was, had ik vorig jaar tijdens de fietsreis naar de noordkaap al opgemerkt; dat die daarentegen in zo'n snel tempo zou verslechteren, had ik onmogelijk kunnen voorzien. Het gezwalp van de fiets ligt hoogstwaarschijnlijk aan de basis. Ik ben met een bang hart mijn fiets gaan ophalen - 'fingers crossed'. Ik vreesde voor het frame. Zoals bij de meeste huidige fietsen is dit gemaakt van een aluminiumlegering. Bij een verbogen frame is de fiets dan 'total loss'. Gelukkig heeft hij de oorzaak kunnen achterhalen : de linkerconus van de achternaaf zat los. Deze heeft hij terug vast gezet; de fiets testen heeft hij niet meer kunnen doen - het was 'a busy day'... hoe kan het ook anders, met zo weinig fietsenmakers in de buurt -, dus hoopte hij hiermee het euvel verholpen te hebben. Op het achterwiel heeft hij tevens een heel dikke buitenband gelegd. De fiets rolt alleszins als vanouds, geen gezwalp of gehaper meer. Alleen bij het schakelen, weigert de ketting soms; als ik de kabel een beetje aanspan, is ook dit probleem weer opgelost. Het was inmiddels al laat geworden. De vooraf geplande oostelijke rondrit heb ik dan maar gelaten voor wat die is, en meteen besloten rechtstreeks, over de A87, naar de haven van Uig te rijden. Eigenlijk wou ik de veerboot naar Lochmaddy nemen, maar die vaarde pas uit om 18u40. Ik heb de eerstvolgende veerboot van 14u20 genomen, naar het meer noordelijk gelegen Tarbert. Voor het vertrek heb ik in een plaatselijke eetgelegenheid een Schotse croque monsieur verorberd. Kort na 16u meerde ik aan te Talbert. Op de kilometerteller stond nog maar 30 km, maar om verder te fietsen had ik geen zin meer; langs de route naar Stornoway zouden naar mijn gevoel nauwelijks nog overnachtingsmogelijkheden zijn, het waaide verschrikkelijk hard, met tussendoor felle regenbuien, en de dag was al stresserend genoeg geweest, vond ik; dus heb ik te Tarbert een kamer geboekt in hotel Harris - de enige die nog beschikbaar was. Ik heb er mijn buikje rond gegeten : 'potato soup', kipfilets met parmaham en - njam, njam, njam...! - haggis, 'lemon cheesecake' en een halve liter 'Skye black' (bier van de Isle of Skye brewery).

Dag 14

Toen de GPS mij om 6u wekte, was het nog windstil en de hemel onbewolkt. Een zeer krachtige wind is plots komen opzetten, heeft dit weertype in een klein uur tijd doen omslaan, een dik wolkendek aangevoerd, waaruit later in de voormiddag - bij mijn aankomst in Portree - motregen zou vallen. Als meevaller werden de nog maar net actieve, maar reeds massaal aanwezige midges verjaagd. Ik sta inmiddels vol met rode vlekjes en bulten - waarvan sommige opengekrabd -vanwege allerlei bijtende en stekende insecten. Om zo snel mogelijk in Portree te geraken, heb ik de vooraf geplande rondrit over ondermeer de A863 en de A850, links laten liggen - letterlijk ook-, en de rechtstreekse noordzuid-verbinding over de A87 genomen. Deze weg was bijlange niet meer die drukke verkeersader van gisteren. De vroege zondagochtend verklaart mogelijk dit verschil. Even moest ik nog klimmen en dan ging het kilometers bergaf. Maar een plezierige afdaling is het uiteraard niet geworden. Noodgedwongen moest ik aanhoudend afremmen om het gezwalp van mijn fiets binnen proporties te houden - en om ergere dingen te voorkomen, zoals een klapband, een val... Na 21 km arriveerde ik te Portree, waar ik meteen op zoek ben gegaan naar die vermeende fietsenmaker. Zoals eerder, vorige zondag vastgesteld, bleken ook nu heel wat winkels geopend te zijn. Behalve... die ene fietsenmaker natuurlijk, die is op alle dagen open, behalve zondag. Doorrijden met een kapotte fiets is gelijk aan russische roulette, dus zat er niets anders op dan op zoek te gaan naar een nachtelijk verblijf te Portree. Lang heb ik niet moeten zoeken. Bijna elk huis vóór binnenkomst van en ín het centrum heeft een bord met 'B&B' op. Ze zijn alle peperduur; ik heb er alvast eentje uitgekozen voor een redelijke prijs, 'Rockview' genaamd, met uitzicht op Loch Portree, met 'en-suite showerroom', en een vriendelijke gastheer en -vrouw, Richard en Clare. Ik heb Richard tweemaal mijn naam meegedeeld, maar hij blijft 'jest' zeggen; ik heb hem dan maar gezegd dat hij mij Jest mag noemen.

Dag 13

Ondanks de sterke wind en de dreigende wolken, was het vandaag de mooiste dag - vrijwel heel de dag zonneschijn - van de fietsreis tot nog toe. Te Mallaig heb ik de veerboot genomen naar Armadale, op het eiland Isle of Skye. Alvorens mijn fietsreis aldaar verder te zetten, heb ik er een warme maaltijd genuttigd en boodschappen gedaan. De route ging helaas grotendeels over drukke wegen met snel autoverkeer. Die heb ik even ingeruild voor een 'stille', quasi onverharde weg rondom de landtong ten noorden van Loch Ainort. Na 71 km fietsen ben ik te Sligachan op een reusachtig kampeerterrein terechtgekomen.

Het staat er vol tenten - zonder één witte kast ! Ondanks de sanitaire voorzieningen is het er heel 'basic'. Het zwalpen van mijn fiets is nog verergerd. Ik voel me er niet veilig meer op. En dat is dan heel zacht uitgedrukt, want eigenlijk heb ik vanwege al die rakelings voorbijscherende auto's en moto's bijna in mijn broek gedaan van de schrik.

Ook de buitenband van mijn achterwiel is versleten, allemaal krakjes op de zijkant en tegen de velg hier en daar wat textiel zichtbaar. Er zou een fietsenmaker zijn in Portree/Port Righ. Daar houd ik morgen halt. Ook al is het zondag, ik rijd niet verder tot mijn fiets is gerepareerd.

Dag 12

Ik heb nog eens stevig kunnen ontbijten. Bij mijn 'full scottish breakfast' heb ik nog een kom heerlijke 'porridge' extra gevraagd - krachtvoer om een hele dag mee door te kunnen fietsen, zonder onderweg nog te hoeven bijtanken. Ik heb het sterk heuvelend traject doorheen het desolate Ardnamurchan verdergezet. Toen ik boodschappen deed in Acharacle (ligt ten noorden van Salen), kwam ik tot de vaststelling dat ik per ongeluk de sleutel van de hotelkamer had meegenomen. Deze heb ik inmiddels per post terug naar de rechtmatige eigenaar verzonden. De route ging verder in noordelijke richting, langsheen verschillende lochs. Vanaf Lochailort moest ik over een weg met snel, maar gelukkig niet al te veel autoverkeer. Hier en daar was de weg zelfs van een fietspad voorzien - wat ik in Schotland nog niet vaak ben tegengekomen.

Ik heb het na 91 km voor bekeken gehouden, en mij afgekapt op één van de campings van Arisaig, met name de 'Sunnyside Croft Touring Site'. Het was een kwakkelweer, periodes van felle zonneschijn werden afgewisseld met regenbuien, die jammerlijk lang genoeg aanhielden om mijn overschoenen, regenjas en -broek te moeten aantrekken. Ook de tent heb ik tijdens zo'n regenbui mogen opzetten. Voor het avondmaal heb ik in de plaatselijke winkel twee driehoekvormige boterhammetjes gekocht, en nog eens een beroep gedaan op mijn voorraad trekkersmaaltijden. Het geheel heb ik doorgespoeld met een thee. Dat had ik liever gedaan met een whisky, aangelengd met een beetje water (ik heb de smaak te pakken !).

Dag 11

Vanmorgen ben ik zeer vroeg vertrokken, om het ontwaken van de midges enigszins voor te zijn. Dat is niet helemaal gelukt... Het was nog een 50-tal km tot aan de haven van Tobermory, waar de veerboot mij omstreeks half drie het eiland Mull heeft doen verlaten. Ik had niets meer gegeten sinds gisterenmorgen en tot overmaat van ramp zat het traject vol verschrikkelijk steile beklimmingen. Mijn reserves waren uiteraard al snel op. Ik moest echter verder... Vóór de oversteek van Tobermory naar Kilchoan heb ik nog gauw mijn reserves aangevuld met een warme maaltijd. Eens te Kilchoan koos ik als overnachtingsplaats het dichtstbijzijnde hotel uit, 'Kilchoan House'. Maar dat bleek eens ter plaatse volgeboekt.

Een telefoontje vanwege een behulpzame receptioniste verzekerde me van een kamer in hotel 'Sonachan', eveneens te Kilchoan, maar op een zestal kilometers van de route. Ik heb er nogmaals warm gegeten, maar wat uitgebreider, en dit keer van brouwerij Oban Bay tweemaal de 'skelpt lug' uitgeprobeerd, en tot slot nog een whisky gedronken. Ik heb vandaag maar 60 km gefietst, maar het leken er wel dubbel zoveel. Ik maak me al enkele dagen zorgen over het achterwiel van mijn fiets. Een slag is er niet meteen in te zien, maar bij het fietsen geeft het een licht zwalpend, en vanaf ca. 25 km/u een sterk haperend gevoel. Ik heb geen idee wat het zou kunnen zijn. En fietsenmakers vind je hier niet zoals bij ons om de hoek...

Dag 10

Ik heb nog nooit zo stevig ontbeten als vanmorgen : een grote kom porridge (pap) met honing en room - hiervan is mij extra veel gegeven, omdat ik op trektocht ben met de fiets -, vervolgens een 'cooked breakfast' met onder meer spek, 'scrambled eggs', tomaten, champignons en 'black pudding' (kwet), en ter afsluiting nog geroosterd brood met confituur, en uiteraard koffie en fruitsap. De route ging verder over sterk heuvelend terrein. Zoals eerder op de route, moest ik ook vandaag hier en daar veeroosters oversteken. Die waren niet altijd bedoeld voor schapen, maar een enkele keer ook voor galloways.

Die beesten moest ik noodgedwongen rakelings passeren; ik had geen idee hoe ze zouden reageren op iemand met een zwaar beladen fiets; gelukkig zijn ze zachtaardiger dan ze er uit zien. Te Oban heb ik de veerboot genomen naar Craignure, op het eiland Mull. Het is een zeer prachtig eiland, maar de wegen zijn er zo smal dat ik me geregeld aan de kant moest zetten om de auto's - overwegend van toeristen - te laten passeren. Na 93 km bereikte ik uiteindelijk mijn bestemming, waarvan ik tot dan had vermoed dat het om een camping zou gaan, maar eens ter plaatse een eenvoudige kampeerplaats, zonder sanitair, bleek te zijn. Het heet 'Killiechronan Campsite' en ligt aan het noordoostelijke uiteinde van Loch na Keal.

Ik ben onmiddellijk in mijn tent gekropen, vanwege de zeer actieve midges. Het is windstil, vochtig en niet te koud, en zo hebben die ellendige beestjes het graag. Dus dit keer geen avondmaal. En morgenvroeg ook geen ontbijt. Slechts enkele koeken en een flesje honing zullen moeten volstaan om de rit van morgen weer aan te vatten. Kort na mijn vertrek vanuit Taychreggan en kort vóór mijn aankomst op de 'Killiechronan Campsite' heeft het geregend, voor de rest van de dag is het droog gebleven, en was het zelfs zonnig.

Dag 9

Vanmorgen heb ik op de camping een 'cooked breakfast' genomen, bestaande uit spiegelei, spek, worstjes, tomaten en bonen. En het is nodig gebleken, vanwege het loodzware traject langsheen Loch Awe. De rit heb ik aanvankelijk verdergezet langsheen Loch Caolisport. Maar op aanraden van de campinguitbaters, heb ik vanaf Achahoish de nationale route 78 verder gevolgd over de B8024, die me tot meer dan 200 m hoogte bracht, over de drukkere A83 en tenslotte langsheen het Crinan Canal, om te Bellanoch, aan de brug over de slikvlakte van de Crinan Loch, terug aan te sluiten op de 'Schotland Rond' route van 'Europafietsers'.

Van Slockavullin tot Kilmartin heb ik verscheidene grafmonumenten uit het laat neolithicum en de bronstijd gezien. Doorheen het Inverliever en het Invernian Forest aan de westelijke oever van Loch Awe ging het onophoudelijk extreem op en neer. Ik had er genoeg van en wou zo snel mogelijk een onderkomen. Echter, er waren geen campings in de regio, B&B's bleken volgeboekt of in verbouwing, en wildkamperen was evenmin een optie, vanwege de inmiddels actieve midges en het onherbergzame landschap (zeer dens naaldhout, steile hellingen, kapvlaktes, weides vol schapenstront etc.). Ik heb dan maar - dus met een beetje tegenzin - na 88 km fietsen, op enkele kilometers van de route, te Taychreggan, de rust en luxe opgezocht in het gelijknamige hotel Taychreggan.

Het is er zeer luxueus en ... duur. Ik werd er rondgeleid en geholpen bij het afladen van mijn fiets. Er stond een karaf sherry klaar op de kamer (heb ik al op...). In de bar heb ik een driegangenmaaltijd genuttigd (soep, zalm + mosselen en als dessert een bolleke ijs met peertjes en brownies). Ik heb er tevens twee 'kilt lifters' van brouwerij Oban Bay gedronken - lekker bier - en ter afsluiting - tenslotte ben ik in Schotland - een heerlijke Oban Whisky.

Dag 8

Vanmorgen heb ik te Ardrossan de veerdienst genomen naar Brodick, op het eiland Arran. Het is een prachtig, bergachtig eiland met pieken tot 875 m (Goatfell). Ik wou er niettemin snel doorfietsen en koos derhalve voor de kortere, noordelijke route. Toch heb ik er nog stevig mogen klimmen tot op een hoogte van ca. 200 m. Een kleinere veerboot bracht mij van Lochranza naar Claonaig, op het schiereiland Kintyre. Via een grote bocht omheen West Loch Tarbert fietste ik vervolgens doorheen het Achaglachgach Forest en bereikte ik na veel stevig klimmen en dalen camping 'Port Ban' te Kilberry.

Ik heb er mijn tentje opgezet, vlakbij de rotsige kust, waar een koppel otters worden waargenomen (het vrouwtje heeft een roos neusje - ik heb de foto's gezien), met zicht op de eilanden Islay en Jura. De taverne was eigenlijk gesloten, maar toch zijn de uitbaters zo welwillend geweest mij er macaroni met kaas te serveren. Op de teller stond 70 km. Door het lange wachten op de veerboot te Lochranza ben ik pas laat gearriveerd.

Dag 7

Vanaf 6u 's ochtends waren de midges weer massaal aanwezig. Ze hebben mij geen minuut met rust gelaten. Toen ik naar het sanitair ging, werd ik overbeten op het gezicht en de armen en slaagde er zo'n klein honderdtal in mijn binnentent binnen te dringen - net als gisterennacht overigens. Ik heb mij aldaar ingesmeerd met 'anti-insect' van Careplus (zonder deet); ze landen dan nog wel op de huid, maar steken minder of niet meer. Het pakken van de fietszakken en het afbreken van de tent bleef niettemin een hel. Tot overmaat van ramp was het ook nog beginnen motregenen, wat de beestjes deed samentroepen onder het zeil van de buitentent. Alles, tent en bagage, hangt nu vol geplette midges. Ik zag mij genoodzaakt ver weg van de camping te ontbijten, een 20-tal kilometers verder, op zo'n 400 m hoogte, en in de dikke mist. Maar genoeg nu over die beestjes.

De tocht ging verder op en neer door een desolaat maar prachtig natuurlandschap tot Ayr, vanaf daar ging het langs de kustlijn van de Ayr- en Irvine Baai afwisselend over de zeedijk en doorheen kuststadjes. In de loop van de namiddag begon het helaas oude wijven te regenen. En om het campingleed niet erger te maken dan het al was, besloot ik na 106 km fietsen mijn intrek te nemen in een hotel, het "Lauriston Hotel" te Ardrossan. Ik heb er inmiddels een driegangenmenu met onder meer de Schotse specialiteit 'haggis' gegeten. Lekker !

Dag 6

Naarmate de dag vorderde, liet de zon meer van zich zien - hoewel het, vanwege een stevige bries, nog niet warm genoeg was om mijn jasje al uit te laten. In Schotland zou dit wel eens het beste fietsweer kunnen zijn - we zullen zien... Ik heb door verscheidene natuurreservaten gefietst, zoals het 'Cairnsmore National Nature Reserve' en het 'Wood of Cree'. Het was er stil en verlaten - geen levende ziel te bekennen -, met wederom prachtige vergezichten - ik heb dus weer flink mogen klimmen, tegen stijgingspercentages van wel 20% (dit percentage stond op de verkeersborden). Na 77 km arriveerde ik in Glentrool, waar ik even de route verliet om een onderkomen te vinden in de plaatselijke camping 'Glentrool Holiday Park'.

Ik werd er gewaarschuwd voor extra brutale midges die vanavond zouden kunnen toeslaan - en nu ik dit net in mijn tent aan het schrijven ben, blijken ze me ineens gevonden te hebben, vliegen ze massaal tegen het tentzeil aan, zodat het net lijkt of het motregent; ik durf m'n tent voorlopig niet uit te komen of ze zitten binnen ! Ik heb gelukkig net op tijd gegeten; op het menu stond dit keer : soep, elandsvlees en als nagerecht Kit-Kat; en om alles nog eens goed doorgespoeld te hebben : thee.

Dag 5

Vanmorgen tijdens het pakken van mijn spullen heeft het even gemotregend, daarna is het droog gebleven. Wel hebben de wolken in de loop van de dag nog vaak gedreigd, maar gelukkig is er geen druppel meer gevallen. Een enkele keer kwam zelfs de zon tevoorschijn, en dit zorgde voor een enorm temperatuurverschil. Ook de UV-straling moet sterk geweest zijn, want weer heb ik op de rug van mijn handen zonneallergie opgelopen - tijd dus om mijn handschoenen-zonder-vingers aan te trekken, die ik net om die reden vorig jaar tijdens de fietsreis naar de Noordkaap in Denemarken gekocht had. Na 79 km fietsen ben ik aanbeland op camping Silvercraigs te Kirkcudbright.

Ik was er vrij vroeg; zo had ik de tent al opgezet, me gedoucht en in het plaatselijke stadje boodschappen gedaan, toen de receptioniste arriveerde. Om nog verder doorgefietst te hebben, was ik veel te moe. Het was hoe dan ook een aangename fietsdag. Ik heb, net als gisteren overigens, kunnen genieten van een prachtig, glooiend landschap, met groene, sappige weiden, vol zachtaardige galloways en fris geschoren schaapjes, en hier en daar het vrolijke gekwetter van onder meer leeuwerik en distelvink.

Dag 4

Die vervelende vliegjes die me gisterenavond en vooral vanmorgen zo erg geplaagd hebben, zijn de beruchte 'midges' ! Een van de hikers op de camping droeg een zogenaamd midgenetje over het hoofd, naar het schijnt het enige effectieve middel tegen deze vliegjes. Vooral in Schotland, dat ik vandaag officieel ben binnengereden, vormen ze een plaag; dus er staat mij nog heel wat te wachten ! De rode vlekjes zijn gelukkig van tijdelijke aard gebleken. Wel vervelend dat die midges zo talrijk zijn, eens ze je gevonden hebben massaal de aanval inzetten, je bestoken met irritante speldenprikjes, op je ogen landen, in je oren kruipen,... en af en toe heb ik ze zelfs ingeademd.

De camping waar ik nu verblijf, gelegen ten westen van Annan, vlak bij de kust van de Solway Firth, is gelukkig nog midgevrij gebleken. Vandaag stond 87 km op de teller. Voor de verandering zat het weer eens mee, wel wat frisjes, maar tenminste droog. Ik heb nu eindelijk eens Murus Hadriani gezien, echter niet zoveel ervan, en enkel vanaf de weg. Om er meer van te kunnen genieten had ik mijn wandelschoenen moeten meenemen. Misschien maak ik hier nog wel eens een trektocht met de rugzak...

Dag 3

Vóór het vertrek heb ik op het schip nog stevig ontbeten; en dat was nodig, want vandaag stonden enkele pittige klimmetjes op het programma, waarvoor ik werd beloond met prachtige vergezichten. "If you don't climb, you don't get the view" hangt in de receptie van de camping waar ik nu verblijf. De camping heet "Winshields Farm Campsite" en ligt ten westen van Once Brewed, aan de Military Road, voorbij de afslag naar de archeologische site "Vindolanda Roman Fort", vooral bekend van de tabulae, die ondermeer het bewijs leverden dat de Romeinen onder hun tunica onderbroeken droegen (dus niet zoals bij de Schotten...). Het is hier een mooie streek, de eerste dag dat ik van het landschap heb kunnen genieten.

Ik heb 82 km gereden, buiten verwachting overwegend over autovrije en -luwe wegen. Onderweg heb ik nog even boodschappen gedaan in Corbridge, en gepicknickt onder een brug, ter beschutting tegen de motregen. Op de camping is het tot nog toe droog gebleven, dus heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om zelf te kokkerellen. Alleen hebben vervelende vliegjes/mugjes me een gezicht gegeven alsof ik de mazelen heb. Hopelijk zijn die rode vlekjes morgenvroeg al weg.

Dag 2

Vrijwel heel de dag heeft het geregend. De tent afbreken heb ik tijdens één van die  plensbuien mogen doen. Pas bij aankomst te IJmuiden na zo'n 113 km gefietst te hebben, trok de hemel open en scheen het zonnetje. Dat deed nog eens deugd. De 'King Seaways' is om ca. 17u30 uitgevaren. Veel nachtrust zal mij op het schip niet gegund zijn; mijn hut bevindt zich op het dek waar zich momenteel een bende uitgelaten tieners ophoudt (schooluitstapje naar GB?). Morgenvroeg om 9u arriveer ik te Newcastle. Daar kijk ik nu al naar uit, weer of geen weer...

Dag 1

De eerste dag zit erop. Ik heb 117 km afgelegd, van Itegem tot Numansdorp, ten noorden van Hollands diep. Het weer werd gekenmerkt door felle plensbuien. Maar erger dan het weer was - zoals te verwachten viel - mijn gebrekkige fysieke conditie. Op een gegeven moment moest ik me aan de kant zetten; ik zwalpte van vermoeidheid en zag scheel van de honger. In restaurant "'t Pumpke" te Willemstad, net ten zuiden van Hollands Diep, kon ik gelukkig terug op krachten komen. Ik had er echter niet zoveel zin meer in, en zocht naar een onderkomen in de dichtstbijzijnde camping, gelegen op het domein van fort Buitensluis, aan de noordelijke oever van Hollands Diep. Eens ter plaatse bleek het domein ontoegankelijk. Ik ben vervolgens doorgefietst naar Numansdorp, waar ik thans verblijf op camping "'t Volgerland". Ik heb niet zoveel kilometers gefietst als vooropgesteld. Hopelijk ben ik morgen nog op tijd te IJmuiden voor mijn overtocht naar Newcastle. Spannend !