Dag 14

Toen de GPS mij om 6u wekte, was het nog windstil en de hemel onbewolkt. Een zeer krachtige wind is plots komen opzetten, heeft dit weertype in een klein uur tijd doen omslaan, een dik wolkendek aangevoerd, waaruit later in de voormiddag - bij mijn aankomst in Portree - motregen zou vallen. Als meevaller werden de nog maar net actieve, maar reeds massaal aanwezige midges verjaagd. Ik sta inmiddels vol met rode vlekjes en bulten - waarvan sommige opengekrabd -vanwege allerlei bijtende en stekende insecten. Om zo snel mogelijk in Portree te geraken, heb ik de vooraf geplande rondrit over ondermeer de A863 en de A850, links laten liggen - letterlijk ook-, en de rechtstreekse noordzuid-verbinding over de A87 genomen. Deze weg was bijlange niet meer die drukke verkeersader van gisteren. De vroege zondagochtend verklaart mogelijk dit verschil. Even moest ik nog klimmen en dan ging het kilometers bergaf. Maar een plezierige afdaling is het uiteraard niet geworden. Noodgedwongen moest ik aanhoudend afremmen om het gezwalp van mijn fiets binnen proporties te houden - en om ergere dingen te voorkomen, zoals een klapband, een val... Na 21 km arriveerde ik te Portree, waar ik meteen op zoek ben gegaan naar die vermeende fietsenmaker. Zoals eerder, vorige zondag vastgesteld, bleken ook nu heel wat winkels geopend te zijn. Behalve... die ene fietsenmaker natuurlijk, die is op alle dagen open, behalve zondag. Doorrijden met een kapotte fiets is gelijk aan russische roulette, dus zat er niets anders op dan op zoek te gaan naar een nachtelijk verblijf te Portree. Lang heb ik niet moeten zoeken. Bijna elk huis vóór binnenkomst van en ín het centrum heeft een bord met 'B&B' op. Ze zijn alle peperduur; ik heb er alvast eentje uitgekozen voor een redelijke prijs, 'Rockview' genaamd, met uitzicht op Loch Portree, met 'en-suite showerroom', en een vriendelijke gastheer en -vrouw, Richard en Clare. Ik heb Richard tweemaal mijn naam meegedeeld, maar hij blijft 'jest' zeggen; ik heb hem dan maar gezegd dat hij mij Jest mag noemen.