Het was een - aanvankelijk - aangename rit, met mooi weer, over een af en toe moeilijk berijdbaar parcours, zoals het wandelpad doorheen het duinengebied vanaf mijn bevoorrading te Embleton. Het tij keerde toen ik op zoek ging naar een gelegenheid om te overnachten. Net als alle andere fietstrekkers die mijn pad kruisten, ondervond ik hieromtrent grote moeilijkheden. Langs de oostkust vind je weliswaar tal van die zogenaamde 'Holiday Parks', die eens ter plaatse geen echte campings blijken te zijn, maar een verzameling dicht op elkaar gepakte barakken, waar je met een tent absoluut niet terecht kan. Ik dacht op een gegeven moment toch een echte camping onder de POI's van mijn GPS gevonden te hebben; dat was te Stakeford, waarvoor ik ettelijke kilometers van mijn route ben afgeweken, zowel doorheen druk autoverkeer als over moeilijk berijdbare wandelpaden.
Maar... eens ter plaatse bleek er geen camping meer te zijn. Wildkamperen vond ik in die regio geen optie, of ik moest wachten tot zonsondergang. Ik ben dan maar op zoek gegaan naar een hotel. Vanaf Blyth zou er voldoende keuze zijn. Maar het ene hotel na het andere bleek definitief gesloten te zijn. Waar het Thoroton hotel had moeten zijn, was het een groezelige buurt met wat bruine cafés, meer niet; het Reef hotel was een leegstaand, vervallen pand. Ik ben doorgereden tot Whitley Bay, op zoek naar het Rex hotel, maar ook dat hotel bleek eens ter plaatse een spookgebouw.
Gelukkig heb ik er toch nog één in de buurt gevonden, het Windsor hotel, waarvan ik mij, eens in de kamer, afgaand op de staat ervan, afvroeg hoelang dit hotel het nog zou uitzingen. Het moest een relaxte fietsdag worden, maar door al dat vruchteloze gezoek, grotendeels over minder fietsvriendelijke wegen, is het een - vooral mentaal - heel vermoeiende dag geworden. Onbedoeld heb ik zo'n 120 km gefietst. 8 u lang heb ik op het zadel gezeten !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten