Vanmorgen bleek de achterband zeer veel druk verloren te hebben. Om de oorzaak te achterhalen heb ik zowel binnen- als buitenband grondig gecheckt. Het was geen scherp scherfje silex, maar een redelijk stomp partikeltje steengruis, dat blijkbaar als boter door die buitenband van Chinese topkwaliteit was gegaan. Het plakken en testen van de binnenband nam niet zoveel tijd in beslag - voor de verandering scheen eens de zon, waardoor de lijm sneller kon drogen. Toch was ik ook vandaag pas om 10u vertrekkensklaar. Onderweg was ik er niet gerust op. Meer dan geregeld wierp ik een angstvallige blik op de achterband - "verliest hij weer druk?". Ook het wegdek baarde me zorgen. Ik vreesde voor kilometerslange onverharde trajecten en meed zoveel als mogelijk losliggende stukjes grind op het asfalt, dat doorgaans van zeer slechte kwaliteit was. Een krachtige wind vanuit het zuidwesten heeft het zonnetje gauw doen verdwijnen achter een dik pak regenwolken. Uiteindelijk heeft het onophoudelijk geregend over het gehele traject langsheen Loch Tay. Er moest aldaar zeer stevig klimwerk geleverd worden. Ik ben er een reebokje tegengekomen, dat mij een hele tijd heeft aangestaard, tot het wegvluchtte vanwege een naderende auto. De weg was er weer zo smal, dat ik noodgedwongen moest stoppen of gebruik maken van de zogenaamde 'passing places' om auto's te laten passeren of kruisen. Gelukkig was het een autoluw traject, of zoals op de borden ter plaatse stond aangegeven een 'walking and cycling friendly road'. Bij mijn aankomst te Killin, kwam ik terug in de bewoonde wereld, vol B&B's en hotels. En vlak voor het hotel/restaurant dat ik in mijn zoektocht naar een verblijf voor een redelijke prijs had uitgepikt - met name 'Capercaillie' -, hoorde ik een luid psssssst ! Mijn achterband stond kort daarop volledig plat. Wat een timing ! Ik heb in het stadje gelukkig een outdoor-winkel gevonden die 26' buitenbanden van Continental verkoopt. Binnenbanden heb ik er ook gekocht. De reservebanden die ik al zovele jaren op mijn fietsreizen meezeul, blijken verduurd te zijn. De oorzaak van de lekkage was dit keer een losgekomen ventiel (tijdens de watertest meende ik trouwens ook kleine fitjes langs de naden opgemerkt te hebben). Ik ben vooral blij van die Chinese rotzooi bevrijd te zijn. In het restaurant heb ik nog eens goed doorgebrast. Ik had het nodig... Oeps bijna vergat ik nog mee te delen hoeveel kilometers ik vandaag gereden heb. Het zijn er weer minder geworden dan ik had gewild : 69 km.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten