Dag 23

Ik ben pas laat vertrokken - het was al 10u. De route ging verder doorheen het dal van de River Truim en de River Garry, in de Grampian Mountains. Vanaf Dalwhinnie moest ik de Drumochterpas over. Dat ging heel geleidelijk tot meer dan 460 m hoogte. De afdaling ging grotendeels over een onverhard, vrijliggend fietspad. Maar... na een 50-tal km gaf de achterste binnenband er de brui aan. Repareren was niet meer mogelijk, vanwege een klein scheurtje vlakbij het ventiel. Pas nu, bij het vervangen van de binnenband, stelde ik vast dat de nieuwe buitenband die de fietsenmaker van Portree er had opgelegd, van het beruchte merk Cheng Shin Tire (afk. CST) is. De kwaliteit van die banden is verschrikkelijk slecht - zoals ik al eerder heb mogen ondervinden bij mijn racefiets. Maar... het ergste leed moest nog komen. Als overnachtingsplaats heb ik de camping 'Faskally Caravan Park' te Pitlochry uitgekozen. De zogenaamde 'Tent Field' bleek eerder een speelplaats, met vooral voetballende kinderen, dan een kampeerterrein. Er was enorm veel kabaal. Ik maakte me vooral zorgen om mijn dure tent - de Akto van Hilleberg. Ondanks de waarschuwingen van de ouders om zo voorzichtig mogelijk te zijn voor de tenten, en voor de auto's... belandde zo nu en dan toch een bal op een auto, en op een tent... en uitgerekend op die van mij... Er is gelukkig niets stuk. Maar toen die joelende bende nog een paar keer over de scheerlijnen van mijn tent struikelden, ben ik bij de receptie mijn beklag gaan doen. Ik heb mijn boeltje overhaast bijeen mogen pakken om naar een mij nieuw toegewezen plek te verhuizen. Dat was trouwens al tegen zonsondergang, toen ook de midges stilaan in actie waren  geschoten... Door het late vertrek en het fietsleed onderweg heb ik vandaag minder kilometers gereden dan ik had gewild en gekund - vanwege de lange en snelle afdaling tot Blair Atholl. Het zijn desondanks toch 72 kilometers geworden.